Met veel liefde en plezier begeleid ik, samen met andere vrijwilligers, de kinderen tijdens de kinderwoorddienst die we elke zondag in de St. Petruskerk verzorgen. De kinderen zijn ons heel vertrouwd geworden de afgelopen 10 jaren. Vaak hebben we gouden ervaringen met de kinderen, waarvan ik er eens eentje met u wil delen.
Het Bijbelverhaal van die zondag, waarin Jezus de gelijkenis vertelt over de rijke man die meer schuren wil bouwen om zijn vele graan in op te slaan, was al bekend bij de kinderen. Ze vertellen dan bijna zélf het verhaal en dat is fijn. Want dan hebben we de tijd om wat dieper op de betekenis in te gaan. We gaven de kinderen nepgeld, gekleurde eurobiljetjes met verschillende waarden. Het kind dat 5 euro kreeg was lichtelijk teleurgesteld dat het kind naast haar wel 100 euro kreeg! Zo had elk een ander bedrag in handen. Maar wij als begeleiders hadden briefjes met daarop dingen als blijdschap, dankbaarheid, vriendschap, iemand eten geven of iemand gezelschap houden. Ook een ijsje zat ertussen.
Toen mocht er geruild gaan worden. Wilden de kinderen hun geldbedrag inleveren voor één van deze waardevolle briefjes? Dat ijsje deden ze maar niet, dat zou wel een heel duur ijsje zijn. Als er onderweg iets gebeurt smelt het en heeft niemand er meer iets aan. Maar de ándere waardevolle briefjes, zo begrepen ze al snel, waren in de ogen van God veel meer waard dan al het geld van de wereld bij elkaar. Aan het eind had niemand meer geld maar iedereen was het erover eens dat het beter is te delen en voor elkaar te zorgen dan al je schatten op te bergen en laten vergaan in grote volgepakte schuren.
Wat waren we trots op onze kinderen! Als u eens wilt zien wat de kinderen hebben gedaan, kunt u altijd in het boek komen kijken dat vóór in de kerk op ons tafeltje staat. Daarin wordt altijd het werkblad en het verhaal gedaan waarmee de kinderen aan de slag zijn geweest. Misschien bent u dan net zo trots op hen als wij!
Mirjam van Lierop